In Memoriam - Jacomien de Jong - Bisdom
02 oktober 2024Als lijden zo diep is dan komt de dood als een kus in de nacht
Met groot verdriet hebben we afscheid genomen van Jacomien de Jong-Bisdom. Jacomien was vanaf haar derde jaar lid van OKK en tot lange tijd nog actief geweest op de dames conditiegroep op dinsdagavond. Ook hielp Jacomien nog ieder jaar tijdens de Uitvoering. Jacomien is 79 jaar geworden en in het bijzijn van haar kinderen overleden op woensdag 25 september 2024. We zullen haar missen in de vereniging.
Tijdens het 125-jarig bestaan van de vereniging op 1 november 2020 hebben we in samenwerking met Stichting Oud Ridderkerk een jubileumboekje mogen uitgeven. Daarin stond het volgende interview met Jacomien gepubliceerd, waarin ze zelf vertelde over haar jarenlange betrokkenheid bij OKK Ridderkerk.
In gesprek met Jacomien Bisdom
Jacomien is al vanaf haar 3e jaar lid van de gymnastiekvereniging. Als ze dan toch mee ging met haar vader, Jacob (Job) Bisdom, naar het gymlokaal waar nu de Oudheidkamer is, kon ze net zo goed meedoen. Op 23.5.1921 verschijnt de naam van haar vader voor het eerst in de Notulen, als turner derde graad. Dat klopt, hij was van 1903 dus dan was hij 18 jaar. Sport was in huize Bisdom (vader, moeder en 6 kinderen; Jacomien was de vierde) zó belangrijk dat alles ervoor moest wijken. “Je had ook niets anders; er was geen radio en geen tv, dus de vereniging was dé uitlaatklep. Behalve mijn moeder, die gaf helemáál niet om sport en stond altijd aan de zijlijn. Zij zat vaak alleen thuis. Alle feestdagen in het jaar was er wel iets te doen, 2x per jaar de uitvoering, een Kringdag, in de zomervakanties met de zomerkampen in Apeldoorn en Beekbergen.. zat mijn moeder gewoon 6 weken alleen thuis. Mijn vader deed écht van alles voor de vereniging en de gemeente. In 1942 werd hij voorzitter, bijna tot zijn dood. Samen met de bestuursleden Job van der Steen (penningmeester) en Dirk Bemmel trok hij bijna 70 jaar de gymnastiek-kar van OKK. Hij heeft in de Fakkel tijdens een Uitvoering nog een Koninklijke onderscheiding gekregen. En op de pénning dat ze waren, over ieder dubbeltje vielen ze. Het lukte hem zelfs nog om fl. 1,- huur te vragen aan de Duitsers voor de huur van de materialen, nadat ze het gymlokaal bezet hadden. Práchtig toch? En hij zat thuis donateurskaarten te schrijven, de huidige ‘Vrienden van OKK’. Alle winkeliers van Slikkerveer, Haitsma, Jaap van der Graaff dansschool… iedereen was donateur van OKK. Ze deden zó veel om de boel draaiende te houden.”
De leukste herinneringen heeft Jacomien aan de Uitvoeringen in de Elektrozaal, drie middaguitvoeringen, een avonduitvoering en bal na. Maar ook aan de openluchtdemonstraties in de wei en de Vrouwendagen, een dagje uit met de damesgroepen. “Moesten de mannen vrij nemen om op de kinderen te passen”. Ze is ook een keer kampioene van de Turnkring Dordrecht geweest op brug, vrije oefening, lange mat en paardspringen. Ze trainde toen op 16-jarige leeftijd om de week op zaterdag in een selectiegroep in Dordrecht.
In het bestuur heeft Jacomien nooit gezeten, maar ze heeft lange tijd les gegeven aan kleuters meisjesgroepen. “Je hoefde daarvoor geen bevoegdheid te hebben. Er was nog geen gedoe met verzekeringen. Als je het leuk vond, begon je gewoon. Het lesgeven gaat me ook echt aan mijn hart. Ook toen ik met mijn kleinkind weer bij de Ouder & Kind gym kwam en meehielp. Dacht ik wel eens ‘ze zullen wel denken, dat ouwe wijf voor de groep’, maar ik beleefde er zoveel plezier aan”.
Ook heeft ze nog een tijdlang gejureerd, waar ze wel een cursus voor heeft gevolgd. Eigenlijk heeft Jacomien maar drie keer in haar leven voor wat langere tijd verzuimd, onder andere door zwangerschap van zoon Richard en dochter Monica. “Al die jaren ben ik iedere week met veel plezier naar de lessen gegaan. Nog steeds! Turnen, sport zit zó in me. Ik kan niet zonder. Ik hoef niet op een strand te liggen, elk half uur omdraaien. Ik wil iets doen. Als je ouder wordt, merk je wel dat je geest wat anders wil dan je lichaam aan kan. Ik kon ik tijdens een vakantie in Zwitserland gewoon niét kijken naar de mensen die daar nog aan het skiën waren. Dat deed gewoon pijn. Maar je verstand zegt gewoon dat je er niet meer aan moet beginnen. Als je iets breekt, ben je verder van huis”.
“Dus ja, je moet gaandeweg de jaren je activiteiten een beetje aan je leeftijd aanpassen. Als afsluiting van m’n carrière sta ik tegenwoordig bij de Tombola op de Uitvoering”, lacht ze met een dikke knipoog.
Jacomien wordt volgende maand 76 jaar en gymt nog iedere week op dinsdagavond bij de damesconditiegroep in de Werf onder leiding van Bianca Klapwijk en Heleen Bervoets.